Alex De Zutter werkte op de boekhouding toen het administratief gebouw van TMVW nog in de Borluutstraat (nu Belfortstraat) lag. "We werkten toen met de zogenaamde Burroughs machine. Daarmee werden onder andere boekingen gedaan voor de boekhouding en maandelijkse betaalstaten opgemaakt voor de lonen."

Eind van de jaren zestig verhuisden we naar het nieuwe gebouw aan de Stropkaai. Toen deed automatisatie zijn intrede in verschillende diensten van TMVW. IBM testte een aantal personeelsleden en de geslaagde kandidaten, waaronder Alex, mochten bij IBM in Brussel een cursus volgen om analist-programmeur te worden.

TMVW kocht een IBM 360/20-computer en daarmee was de dienst informatieverwerking (DIV) een feit. Tien mensen werkten er. DIV bestond uit een ponsdienst, een dienst met operatoren, en een dienst analyse en programmatie. Alex De Zutter startte als programmeur en werd uiteindelijk chef van DIV.

Ponskaarten en ponsmachines

Alex: "Gegevens verwerken op de computer met ponskaarten was een tijdintensieve job. Eerst moeten alle programma’s, vaste en tijdelijke data in de kaarten worden geponst. Daarna sorteerden operatoren die met een pons-sorteermachine. Meterstanden van klanten werden bijvoorbeeld met een speciaal ‘mark sensing’-potlood aangestreept en daarna omgezet in een ponsing. Facturen voor klanten drukten we af als kettingformulieren die we daarna met speciale toestellen opsplitsten, automatisch in een omslag staken en frankeerden. En ook voor magazijnartikelen maakten we ponskaarten die dan aan de verschillende diensten bezorgd werden."

De opkomst van krachtige computers en beeldschermen waarmee we gegevens konden uitwisselen met andere zones, maakten de ponskaarten overbodig.

Op de foto:

Burroughs machine

Alex De Zutter in de jaren '60 en nu

Lees minder

Vroeger hadden we een eigen garage voor het herstel en onderhoud van ons wagenpark. Eric van Acker startte er in 1973 als automechanieker met zijn diploma garage en carrosserie op zak. Toen de garage stopte eind jaren '90, werd Eric verantwoordelijke voor de planaanvragen op de dienst GIS.

Wist je dat..
.. Lydia De Rey, de echtgenote van Eric, ook bij ons gewerkt heeft? Ze kenden elkaar al voor ze in ons bedrijf kwamen werken. Ze startten beiden in 1973 en gingen samen met pensioen in 2010. Lydia kwam je al tegen in verhaal 4.

Lees minder

Vanaf 1947 stond openluchtzwembad Neptunus garant voor vele zomers zwemplezier in het Gentse. In 2008, toen Farys de accommodatie overnam, bleek een renovatie levensnoodzakelijk. Want hoewel onze Farys-redders altijd met veel plezier hun job uitoefenden in het nostalgische zwembad, is een nieuw overdekt zwembad dat een heel jaar open kan zijn, een betere investering in de toekomst.

Ondertussen komt de nieuwe Neptunus in zicht. Een toegankelijk, modern zwembad met een 25-meterbad en instructiebad. In hetzelfde gebouw komen een jeugdhuis met ontmoetingsruimte, podium en bar, een vergaderzaal en een ruime cafetaria. Tegen de zomer van 2026 zouden de werken rond zijn.

Duik mee in de herinneringen aan ‘de Neptune’ met dit filmpje van Rudy De Schrijver uit 2020.

Lees minder

Na de Tweede Wereldoorlog begonnen we in het zuiden van ons land met de winning van drinkwater. Op 1 april 1945 kwam het eerste water uit Caraman-Hautrage aan in Gent.

Pierre Hut is een van onze Franstalige medewerkers. Hij werkte van 1970 tot 2009 voor ons bedrijf. Eerst als elektricien, daarna zorgde hij voor de dispatching van de waterproductie in Hautrage.

Aan het einde van zijn loopbaan startte hij mee het ontijzeringsstation in Mainvault op. Dat station was noodzakelijk, want het gewonnen water kwam sinds het einde van de twintigste eeuw meer en meer uit de Kolenkalk in Ligne. Dat water bevat te hoge concentraties ijzer en mangaan. Het ontijzeringsstation is een samenwerking tussen TMVW en SWDE (Société Wallonne des Eaux) en werd op 5 september 2008 officieel in dienst gesteld.

Dat behandelingsstation van Mainvault betekende een investering van ongeveer 7 miljoen euro. Elke dag produceert het maximum 30.000 m³ gefilterd water. Omgerekend zet het elke twee uur 2,5 miljoen liter ruw water of een volledig Olympisch zwembad om in 100% zuiver drinkwater. Het is de perfecte symbiose tussen oud en nieuw, tussen de ruim 100 jaar oude techniek van zandfiltratie en de nieuwste technologieën op het vlak van duurzaamheid en ecologie. We verwarmen het gebouw met de aanwezige warmte van het water en recupereren al het spoelwater. Een deel van het water wordt geleverd aan de Waalse vennoten die voor de distributie aangesloten zijn bij SWDE. De rest van het geproduceerde water gaat naar het reservoir van TMVW in Brakel, waar het vermengd wordt met water van andere bronnen. Vanuit het reservoir verdelen we het drinkwater verder in ons distributiegebied, via leidingen richting Brugge, Gent en Ronse.

Ontdek wat collega Dirk De Vos (projectleider Mainvault) in 2009 in het VT4 jongerenprogramma ‘Jam’ vertelde over het ontijzeringsstation van Mainvault.

Lees minder

De twee oudste watertorens in ons werkingsgebied zijn nog een stuk ouder dan ons bedrijf. Ze liggen op de Gentse Kattenberg. De 'Compagnie des Eaux de Gand' liet ze bouwen in 1881, meer dan 140 jaar geleden. In die tijd kreeg Gent een allereerste ondergrondse galerij waar grondwater werd verzameld. Dat water pompten ze naar de twee gloednieuwe torens om de rijke burgers van Gent van zuiver water te voorzien. Elke toren slaat tot op vandaag ongeveer 1.000 kubieke meter water op.

Op die Kattenberg kwam er in 1976 nog een bijzondere watertoren bij. Met zijn spiegelende buitenkant lijkt hij meer op een kantoorgebouw dan een watertoren. Enkel de golvende lijn van de muren verraadt dat het gebouw een reservoir van 2.000 kubieke meter bevat. De vzw Fietsambassade heeft al een aantal jaar een fietsherstel en -verhuurpunt op de benedenverdieping.

Benieuwd naar meer over de watertorens aan de Kattenberg? Lees dit artikel waarin collega Jo Peirens vertelt over de torens:

Op de foto:

De oude watertoren binnenin

De 2 oude watertorens zien er nog goed uit voor hun leeftijd.

De nieuwe spiegelende watertoren

Lees minder

Op 29 juni 1967 werd de toevoerleiding Espinette-Elst ingewijd. Die 49-kilometerlange leiding met diameter van 1.050 mm was goed voor een dagelijkse extra capaciteit van 50.000 à 60.000 kubieke meter drinkwater voor de klanten in Oost- en West-Vlaanderen. Een grote mijlpaal in de geschiedenis van ons bedrijf.

Het was de eerste leiding die toeliet de drinkwatertoevoer te blijven garanderen in geval van heirkracht. Voorheen leidde een onderbreking onvermijdelijk tot het stopzetten van een groot deel van de waterlevering. Ook bijzonder aan de leiding was dat ze het water puur 'met natuurlijk verval', dus zonder pompstations, tot in Oost- en West-Vlaanderen bracht.

Lees minder