Deze meetbank werd in lang vervlogen tijden gebruikt om watermeters te controleren. Een groot gevaarte, vooral als je weet dat dit toestel maar 1 watermeter per keer kon controleren. Het toestel stuurde een bepaalde hoeveelheid water door de meter en achteraf werd het door de meter geregistreerde debiet vergeleken met het effectieve debiet. Vandaag doen we een beroep op De Watergroep voor de controle van watermeters. Er zijn 3 types testbanken (diameter 15-20, diameter 40 en tot diameter 150). De meters worden getest bij 4 verschillende snelheden. Er wordt ook rekening gehouden met de temperatuur en de densiteit, die wijzigt naargelang de temperatuur. Het allerbelangrijkste: het testwater wordt opgevangen en gewogen. Die weging is het finale criterium om te weten of de watermeter correct registreert.

Op de foto’s:

Foto 1: meetbank voor 1 watermeter (jaar onbekend)

Foto 2 en 3: meetbank voor meerdere watermeters, 1952 (bron: De Watergroep)

Lees minder

Dit zijn lepels om lood in te smelten. Ze werden vroeger gebruikt om de verbinding tussen twee gietijzeren buizen waterdicht te maken. Tussen het verwijde stuk van een buis (mof) waarin het smalle stuk van de te verbinden buis (spie) kwam, was er een ruimte. Die werd voor ongeveer een derde opgevuld met striktouw uit hennep. Vervolgens goten we er in voorverwarmde lepels gesmolten lood op. Het lood stolde en we sloegen het aan met zetijzers.

Vandaag maken we de verbinding tussen twee gietijzeren buizen waterdicht met behulp van een rubberen voeg. Siderocementbuizen vragen een andere techniek. Die werden vroeger waterdicht gemaakt met een aangeklopte loodvoeg. Nu worden ze gelast.

Lees minder

In februari 1986 werd de dienst Public Relations opgericht, teneinde een sfeer te scheppen rond de T.M.V.W.-activiteiten. Niet dat PR helemaal nieuw was. Al enkele decennia namen we deel aan de Jaarbeurs, de jaarlijkse hoogmis van het Gentse bedrijfsleven, die qua prestige in een adem wordt genoemd met de Floralien, de Gentse Feesten en de 6-daagse.

In 1957 toonden we er een reliefkaart van ons werkingsgebied. In 1973 vierden we 50 jaar TMVW. Vanaf 1979 liep onze beursstand in de kijker dankzij een metershoge watertoren. Na 2000 richtten we onze aandacht op andere beurzen, om specifieke dienstverlening zoals Aquadomo en later ook CREAT in de aandacht te plaatsen.

Lees minder

De T.M.V.W. komt de eer toe als eerste waterleidingbedrijf het initiatief genomen te hebben, samen met de private sector, om een proefinstallatie voor ontzilting van zeewater te realiseren.

Dat stond in de speech van Minister De Saeger toen we 50 jaar TMVW vierden in 1973. Hoe ging dat dan? In 1965 dacht directeur Roger Boone al na over het ontzouten van zeewater als oplossing voor de Problemen der T.M.V.W. Lees: het gebrek aan voldoende drinkwaterbronnen. De zware kost van ontzilting deed hem echter besluiten - en ik herhaal dat het hier dus om een persoonlijke mening gaat - dat, alle voor- en nadelen bekeken en gewogen, de T.M.V.W. indien dit nodig wordt, het best haar toevlucht zou nemen tot een levering van 110.000 m³/dag van Maaswater door de B.I.W. geleverd, eerst uit Tailfer, later uit de stuwdam der Semois. In hoeverre deze vrome wens niet door allerlei opposities – toeristische, politieke en andere – zal beknot worden, is door mij niet uit te maken.

Rond 1970 kwam ontzilting opnieuw in beeld. Er kwam een prototype in Bredene (in de wijk Sas-Slijkens). Vanaf 1975 kon het project rekenen op de goedkeuring en financiële steun van de Belgische staat.

Voormalig collega Paul Meeus: Het ontzilten gebeurde in Sas-Slijkens door destillatie van het zeewater. De nodige warmte voor de destillatie werd geleverd door de stoomketel die instond voor de productie van elektriciteit. Het gedestilleerde water dat uit de ontzilter kwam, was ongeschikt als drinkwater, want door de zeer lage mineralisatie was het agressief. Bovendien was het bij het verlaten van de ontzilter te warm om rechtstreeks in het net gepompt te worden. Ook konden de problemen van corrosie en afzettingen in de ontzilter zelf nooit volledig worden opgelost. Het was echter de petroleumcrisis van 1973 die deed besluiten dat het project financieel niet haalbaar was. Er werd gezocht naar alternatieve warmtebronnen om het ontziltingsproject te kunnen verder zetten. Maar die voorstellen waren technisch en financieel niet haalbaar, dus is het bij testen en ontwerpen gebleven.

Dankzij onze blijvende investeringen in technologische innovatie is ontzilting vandaag niet langer toekomstmuziek. Getuige ons waterproductiecentrum in Oostende en het proefproject aan de Ganzepoot in Nieuwpoort.

Op de foto’s:
1 en 2: Bezoek van Prins Albert aan het ontziltingsstation in 1973
3 en 4: Bezoek van het kaderpersoneel aan het ontziltingsstation in 1975

Lees minder

Medewerkers die in 1988 bij TMVW begonnen, kregen bemoedigende woorden te lezen. De onthaalmap beperkte zich toen tot de belangrijkste reglementeringen over bezoldiging, arbeidsduur, verlof en ziekte. En ook het vertrouwen dat welke ook uw functie is, dat u deze met plichtsbesef zult uitoefenen.

Snel vooruit naar 2023. Nieuwe collega's dompelen we een dag lang onder in een FARYS-bad. Ze maken kennis met de geschiedenis en de huidige werking van ons bedrijf en haar verschillende diensten. Location is everything! Want ze krijgen dat alles te horen in ons waterproductiecentrum in Oostende. Een rondleiding mag natuurlijk niet ontbreken. Omdat de complexiteit van ons bedrijf niet in één dag duidelijk kan worden, stellen we ook e-learnings ter beschikking over HRM, duurzaam ondernemen, de werking van ons laboratorium …

Lees minder